اثر تمرینات پایداری مرکزی در کمر درد مزمن پرستاران

چکیده: هدف از پژوهش حاضر، اثر تمرینات پایداری مرکزی در کمردرد مزمن پرستاران است. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی می باشد. جامع? آماری شامل 20 پرستار زن بیمارستان های شریعتی، امام خمینی، ولی عصر، میرزا کوچک خان و مرکز قلب تهران در دامن? سنی ریز 55 سال است. پرستاران داوطلب مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی (بیش از 3 ماه) بوده، که حداقل یک سال از زمان خدمت آنها در حرفه پرستاری می گذرد و سابقه هیچگونه بیماری سیستمیک را نداشتند. این افراد به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (10 نفر) تحت مداخله تمرینات پایداری مرکزی به مدت 8 هفته و گروه کنترل (10 نفر) که در مدت مطالعه در لیست انتظار قرار گرفتند، تقسیم شدند. شدت درد با مقیاس دیداری vas ، قابلیت کاری با پرسشنامه ناتوانی رولاند – موریس و کیفیت زندگی با پرسشنام? sf-36 ، قبل و بعد از تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته های تحققیق با استفاده از آزمون t وابسته برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون و تحلیل کواریانس برای مقایسه دو گروه در پایان هفته 8 در سطح معنی داری (05/0 > p) و در محیط نرم افزار spss نسخ? 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه مداخله در متغیرهای تحقیق، به جز مقیاس مشکلات روحی (182/0 = p)، تفاوت معنی داری دیده شد (05/0 > p). در حالی که هیچ تغییر معنی داری در متغیرهای تحقیق در گروه کنترل بین پیش آزمون و پس آزمون دیده نشد (05/0 p). بر اساس نتایج تحقیق به نظر می رسد که تمرینات ثبات مرکزی بر شدت درد، ناتوانی و کیفیت زندگی تأثیر مثبت و معنی داری دارد. از اینرو پیشنهاد می شود که جهت بازتوانی کمر درد مزمن در افراد پرخطر که کمر دردشان وابسته به شغلشان است از برنامه تمرینات ثبات مرکزی استفاده شود. کلمات کلیدی: کمر درد، درد مزمن، کمر درد غیراختصاصی، پایداری مرکزی، تمرینات ثبات مرکزی، پرستار، ناتوانی، کیفیت زندگی.